1915 günde 1 aşk

1915 günde bir aşık oldum ben hep.Önce hep o sevdi sonra sevdik sonra sevdim sonra gitti sonra bittim sonra küllerimden doğdum.Üzüldüm üzüldüğümü belli etmedim sonra üzüldüğümü belli ettim sonra son darbeyi yedim.3 kadın kıskandım ben ilkinde belli ettim ikinsinde geç belli ettim üçüncüsünde hiç belli etmedim ama dayanamadım patladım.Hep aldat rahatlarsın diye telkin verdiler dinlemedim ben aldatmam dedim aldatmadım bitap olmayı göze aldım.Kendimi seviyorum ama tanrının bana 1915 günde bir verdiği kıskanma güdüsünden nefret ediyorum;engel olamıyorum.Kıskanıyorum işte değer verdiğimden diyorum ama kaybediyorum hep.Dayanamıyorum bu beni deli ediyor adeta içimi kemiriyor.Sabrediyorum bu defa bekliyorum yeneceğim seni biliyorum;yalnızca kendimi kandırıyorum...

Eti puf

Bugün büyükçe bir paket eti puf aldım ve bir de ne goreyim? Eti puf un yıllardır sevenlerine eziyet ettiği jelatin kaplaması değişmiş;açarken ki o uyuz etmesi ortadan kaybolmuş,kolayca açılıverir olmuş.Sevinmeli insan fakat üzüldüm ben.Türk gençliği zoru sever,kolaya aşık olur,zor unutur.

Farklar mıdır bir arada tutan yoksa benzerlikler mi?

Bunun cevabını tartışacağım.Bir adam ve bir kadın aynı müziği dinlemeli,aynı tarz giyinmeli,aynı yonetmenlerin,oyuncuların filmlerini beğendikleri için mi birliktedirler? Yoksa bambaşka zevklere sahip oldukları,birbirleri gibi olmadıkları için mi birliktedirler.

Benim açık fikrim şudur ki; taraflar birbirini keşfederek aşık olur,keşfettikçe sevgi büyür ve "olurlar".Zaten kendin gibi olan birinden ne alabilirsin ve ona ne verebilirsin sevişmekten başka?Bir adam bir kadına "aa bende coldplay seviyorum,ne hoş zevklerimiz aynı" dememeli.Kadın ise adama "niçin benim izlediğim,sevdiğim filmleri sevmiyorsun" dememeli.İnsanları bir arada tutan keşfedilmemişliklerdir hali hazırda bilinenler değil!

O

Biliyor musun benden bir şeyleri anlatmamı istediler ve bende seni anlatmaya karar verdim.Bakalım beğenecek misin? Ne olur bana kızsan bile çıkıp gitme hayatımdan.Biliyorsun beni, sensiz olmuyor.Şimdi ise sadece dinle...

Herkes bu güne kadar onu anlatmaya çalıştı ama nedense kelimeleri yarı yolda kaza yaptı.Çünkü hep yolun yanlı tarafından başladılar yolculuğa bu düşsel dünyada.Aslında ben de nereden başlayacağımı bilemiyorum ama sanırım en doğrusu şu kelimelerle olur...

O hiç beklenmedik bir anda çıkar karşınıza.O kadar ani yakalar ki sizi neye uğradığınızı şaşırırsınız.Ne kadar kaçsanız da o sizi kovalar durur.Sonbaharda dokülen bir yaprağın parça parça olmasıdır bazen, elinizden sadece ağlamak gelir onun rüzgarda sürüklenişini izlerken.
Bir mucizenin başlangıcı oluverir.Damarlarınızda dolaşan kan gibi hayat verir size en umutsuz anınızda ama belki de sonradan, verdiği canı fazlası ile alır gider uzaklara, karışır karanlığa, bul bulabilirsen...
Ama hayatınıza girdimi bir kere, onsuz olmaz bir daha.Ne kadar acıtsa da batmamaya başlar bir süre sonra. Alışırsınız varlığına, kopamazsınız. Bir bakmışsınız vazgeçilmeziniz olmuş..
Ve yalnızlığın ta kendisidir o aynı zamanda da yalnızlığınızı paylaşandır.Ve yalnızlık artık acı vermez olmuştur...

                                                                                         25 Şubat 2008 Pazartesi
                                                                                                  saat : 04:28