Biliyor musun benden bir şeyleri anlatmamı istediler ve bende seni anlatmaya karar verdim.Bakalım beğenecek misin? Ne olur bana kızsan bile çıkıp gitme hayatımdan.Biliyorsun beni, sensiz olmuyor.Şimdi ise sadece dinle...
Herkes bu güne kadar onu anlatmaya çalıştı ama nedense kelimeleri yarı yolda kaza yaptı.Çünkü hep yolun yanlı tarafından başladılar yolculuğa bu düşsel dünyada.Aslında ben de nereden başlayacağımı bilemiyorum ama sanırım en doğrusu şu kelimelerle olur...
O hiç beklenmedik bir anda çıkar karşınıza.O kadar ani yakalar ki sizi neye uğradığınızı şaşırırsınız.Ne kadar kaçsanız da o sizi kovalar durur.Sonbaharda dokülen bir yaprağın parça parça olmasıdır bazen, elinizden sadece ağlamak gelir onun rüzgarda sürüklenişini izlerken.
Bir mucizenin başlangıcı oluverir.Damarlarınızda dolaşan kan gibi hayat verir size en umutsuz anınızda ama belki de sonradan, verdiği canı fazlası ile alır gider uzaklara, karışır karanlığa, bul bulabilirsen...
Ama hayatınıza girdimi bir kere, onsuz olmaz bir daha.Ne kadar acıtsa da batmamaya başlar bir süre sonra. Alışırsınız varlığına, kopamazsınız. Bir bakmışsınız vazgeçilmeziniz olmuş..
Ve yalnızlığın ta kendisidir o aynı zamanda da yalnızlığınızı paylaşandır.Ve yalnızlık artık acı vermez olmuştur...
25 Şubat 2008 Pazartesi
saat : 04:28
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder